Van mij mag het lente worden. Vorige week lopen spetteren in de sneeuwpap bij de Opkikkerloop, leek het deze week de goede kant op te gaan. Vrijdagmiddag was Almere sneeuwvrij! Precies op tijd voor de ATC Ten Miles. Die wedstrijd heeft een schitterend 10-mijls parcours, maar helaas een uiterst saaie 10-km. Heen over de dijk, stukje langs het bos, omkeren, en hetzelfde eind weer terug. Dat soort routes inspireren net wat minder. Het moest dus de tien mijl worden, voor mij de eerste ooit. Buiten deze winter gerekend! Er viel nieuwe sneeuw en de organisatie moest de route aanpassen. Alles ging wel door, maar ook de zestien ging nu over de dijk, stukje heen en zelfde stuk weer terug. De tien ging nu zelfs de dijk niet meer af. Net als de vijf km overigens, maar dat is dan toch minder erg. Als je amper kilometers maakt, kun je toch nergens komen. Het werd dus de vijf!
Met sneeuw op het parcours loop je toch wat minder makkelijk, en heel erg goed voelde het allemaal niet, maar... slechts 17 tellen langzamer dan in augustus op de baan in Aalsmeer. Dat was op een lekkere zomeravond, nog voor de hamstring, op het makkelijkste parcours dat er is en het gevoel was toen wél goed. Zo slecht ging het vandaag dus niet. Zou het dan toch een beetje terugkomen? Of ben ik misschien precies het type loper voor dit parcours: heen en weer, en niet te ver? Volgend jaar wil ik in ieder geval dat schitterende 10-mijls rondje eens proberen. Met start en aankomst in de havenkom van Almere een hartstikke leuke ambiance, tenminste wel met een lentezonnetje of op een mooie zomeravond. Laat komen die voorjaarszon!
Reactie schrijven