Zomaar zin om me eens te testen op een halve marathon. In plaats van een duurloopje ren ik om het kasteel van Haarzuilens, terwijl vrouwlief het kasteel binnen de muren gaat inspecteren. Schitterend parcours ligt ervoor, al liggen de rechte stukken in de polder vol in de wind en is het niet heel erg warm. Toch met korte mouwen gestart om het shirt van de broodheer te kunnen tonen. Met mouwstukken op de eerste drie kilometer de koude periode van de loop prima doorstaan. Daarna eigenlijk een prima temperatuur om te rennen.
Mooie wedstrijd voor een experimentje. Na de start zoek ik de gele ballon van de pacer "1:45" op. In het tempo waarin ik normaal gesproken ook start haal ik hem na zo'n vijfhonderd meter in. Vervolgens is het inhouden om aan te sluiten bij de groep die zich achter deze pacer vormt. In de groep heb ik het idee dat ik m'n pas net niet volledig af kan maken. Na wat bochtjes en het omzeilen van een aantal plassen loop ik weer net voor het groepje. Ik zak terug en kom nu naast de pacer te lopen. Volgens mij een prima plek. Echt uit de wind zit ik toch niet in de groep, en ik denk profijt te hebben dat er in ieder geval iemand naast me loopt die het tempo dicteert.
We lopen op deze manier prima, al lijkt het of er geregeld iemand op m'n schouders tikt. Als later een wat kleinere man (met een kaal hoofd) mijn positie heeft overgenomen zie ik dat hij van tijd tot tijd bovenop de kruin getikt wordt. Zelfde dader. Ik noem geen naam, maar hij is geel.
We lopen een rustig tempo net onder de vijf minuten. Als ik hier bij kan blijven dan kan ik door de latere start dan de pacer onder de 1:45 uitkomen. Ik durf zelfs al na te denken of ik straks bij 19 of pas bij 20 kilometer zal versnellen.
Zo ver komt het niet. Na kilometer 13 zak ik op een afstand van misschien tweehonderd meter eerst terug in de al uitgedunde groep en vervolgens waai ik er gewoon compleet af. Eigenlijk zonder voorwaarschuwing, maar aanzetten en bijblijven voelt niet als een optie. Ik kijk het tempo na, en dat lijkt iets de hoogte in te zijn gegaan. Ikzelf loop nu nog 4:52. Eénmaal los van de groep gaat het snel. Ik pak nu zelf alle wind en mag zelf het tempo maken. Onder de vijf minuten lukt nog een tijdje, maar uiteindelijk kom ik rond de 5:10 uit, en daar waar ik nog dacht te zullen versnellen (19-20) zelfs nog even boven de 5:20. Het brengt me terug binnen in 1:46:26. Experiment geslaagd? Niet helemaal. Zolang je bij de haas blijft spaar je ongetwijfeld energie, maar zelfs zo'n kleine versnelling was er teveel aan. Was ik uiteindelijk sneller geweest door vanaf de start m'n eigen tempo te lopen? Waarschijnlijk ook niet. Dan was die gele ballon ongetwijfeld ergens voorbij gesneld, misschien nog wel voor kilometer 13. Nog maar eens opnieuw oefenen.
Wel een prachtige loop die halve van de Gaar. Moet dat niet Haar zijn? Zou kunnen, maar dat is mijn stil protest. Juf Marie-Christien was in groep 6 al heel blij met mijn handschrift, en mijn naamgenoot heeft dit voorjaar vier klassiekers gewonnen en er daarmee voor gezorgd dat onze familienaam overal te horen en te lezen was. Hoe krijg je het dan voor elkaar om 'm zo te verhaspelen dat ie eerder Oost-Europees dan Vlaams klinkt? Don't worry, niet het einde van de wereld, en ik kom echt nog wel een keer terug naar de Gaar.