Ik ben er een paar dagen goed ziek van geweest. Het liep afgelopen zondag een beetje anders dan gedacht. De vlaggen hingen al vroeg uit in het dorp. De sfeer was uitgelaten, en ik begon er vol goede moed aan. Op naar een nieuw record in de Geinloop. Het zijn er 15 en geen twintig, en al helemaal geen drie sterren, maar het is al lang geleden en ik ga er blij mee zijn.
De voorbereiding was niet anders dan anders. Gewoon gedaan wat we het hele seizoen al doen. Al voelt het in de warming up meteen wat vreemd hier op het kunstgras van dit kleine sportpark. Maar na het beginsignaal zijn we op weg naar victorie. Niet meteen knallend uit de startblokken, maar de eerste helft geeft zeker nog geen reden tot paniek.
In de tweede helft gaat het dan plots wel mis. Kort na elkaar lever ik tot tweemaal toe in, en daarna is het volhouden en aanklampen. Die kerel in dat vreselijke shirt met die rode baan die al de hele tocht achter me loopt komt zelfs dichterbij. Het zal ons toch niet gebeuren dat we vanaf de eerste meter op kop liggen, en het dan toch weer weg gaan geven in de dying moments.
Ik dacht het niet. Het kost me veel kracht, maar hij komt er niet meer voorbij. Vandaag niet, en volgende week ook niet. Vandaag wordt het niet het persoonlijke record waar ik op had gehoopt, maar volgende week is er nog een kans. Ook voor m'n kluppie...
Reactie schrijven