December is een drukke maand, er komt dan ook weinig van het bezoeken van wedstrijdjes. Voor zover die doorgaan deze maand, want er valt behoorlijk wat sneeuw en links en rechts wordt het meeste afgelast. Toch wil ik nog één keer lopen dit jaar. De Sylvester-cross in Soest lijkt een goede optie, en bovendien weer eens heel wat anders. M’n laatste, en voor zover ik herinner, enige cross is alweer bijna dertig (!) jaar geleden. Piet Vonck, conciërge op het Jansenius, had me enthousiast gemaakt voor een crossloop van RKHAV. Ik herinner me nog dat er een kleine opkomst was, dat iedereen hard liep, en dat het modderig was. Piet Vonck was zelf overigens een verdienstelijk lange afstandloper (zie kader).

Mooi verhaal door Piet verteld was dat over zijn schoenensponsor PONY. Piet kocht z’n eigen merk, en prutste vervolgens de strepen of merktekens van beide paar schoenen om ze met lijm weer op het andere paar te monteren. Zo liep ie op een lekkere schoen en toch met de strepen van z’n sponsor. Moet ik nog wel eens aan denken als ik een topsporter in een reclame voor een B-merk zie.

Vandaag dus de Sylvestercross. Dat crossen zwaar is weet ik nog wel, maar hoe zwaar? Met welke cross-afstand zou een 10-km wegwedstrijd te vergelijken zijn? Geen idee. Ik besluit, veiligheidshalve, in te schrijven voor de 4 km

prestatieloop. Die wordt dit jaar voor het eerst gehouden, vanwege de drukte op de 3/6/9-prestatieloop die traditioneel aan het eind van de middag gelopen wordt. 

De organisatie verwacht zo’n 3000 deelnemers, waaronder Adrienne Herzog die bij de vrouwen prominenten zal starten. Tenminste, dat was de bedoeling. Dopingverhalen in de Spaanse pers houden Herzog uit Soest weg.

Op deze oudejaarsdag zet de dooi in, en is het ’s ochtends rond het IJsselmeer mistig. Het parcours begint ook weer wat te ontdooien, maar hier en daar blijkt het echt nog wel glad te zijn. Maar er is voldoende los zand om het echte cross-gevoel te krijgen.

Pinksteren doorgebracht in Axel. Met Pinksteren is het kermis, en dat vieren ze daar inclusief Derde Pinksterdag, met het traditioneel (amateur) wielercriterium. Dit jaar werd aan het begin van het weekend ook de Internationale Junioren Wielerdriedaagse gehouden, een in deze categorie grote wedstrijd. Vanaf Moerbeke Nederland binnenrijdend en Axel naderend konden we aansluiten achter de bezemwagen van deze wedstrijd. Met drie dagen Giro nog vers in het geheugen alweer een kans om het zenuwachtige gedoe van deze harde sport op te snuiven. Wat een heerlijke drukte! En daarna? De hardloopschoenen uit de tas en in alle rust een rondje over de (Axelse) vlakte. Dan naar de kermis met de jongens, een lekker wijntje, en op één oor. Hoe het komt weet ik niet, maar ik ben overal altijd op m'n standaardtijd van zes uur wakker, behalve in Axel. Ook nu weer, te lang naar m'n zin doorgeslapen. De temperatuur was dan ook al behoorlijk geklommen, wat aanleiding gaf om eens na te denken over een wat meer beschut rondje dan nog een keer de Vlakte, of door de kale polders naar Schapenbout. Het werd een rondje door het schootsveld van de Staats-Spaanse linies uit de Tachtigjarige oorlog. In deze streek ligt het toenmalige front waar aan beide zijden talloze verdedigingswerken werden opgericht. De huidige grens tussen België en Nederland is veel later op deze linie gebaseerd. De forten bestonden uit verdedigingswerken opgetrokken uit aarden wallen, waarvan een flink aantal nog herkenbaar zijn in het huidige polderlandschap.

Het was hartstikke leuk lopen met de buurman, maar hij bekijkt het maar! Sinds onze hete parcoursverkenning van de Almere City Run, en de snikhete Geinloop die er op volgde loopt de man al om regen te vragen. "Ik hoop dat het in Almere regent, anders is het veel te warm". Nou, hij wordt bedankt! En of het regende! Sneu voor de organisatie ook, maar zeker ook voor de lopers. Enorme plassen op het parcours zorgden ervoor dat nog voor km 1 alles tot op het vel nat was. Ondanks de kou die er op volgde wel goede omstandigheden voor een goede tijd. En weer een lesje voor de sponsor. Pakt één van de loopgroepleden de eerste prijs, is het natte shirt allang gewisseld voor iets droogs. In het vervolg dus zorgen voor een droog shirt voor op het podium! Misschien toch die buurman eens om hulp vragen om meer podiumplaatsen te regelen. Hij heeft duidelijk een hulplijntje, in ieder geval met de weergoden. Als het volgende week tijdens de Letterenloop vriest, ik weet wie het gedaan heeft !

Van mij mag het lente worden. Vorige week lopen spetteren in de sneeuwpap bij de Opkikkerloop, leek het deze week de goede kant op te gaan. Vrijdagmiddag was Almere sneeuwvrij! Precies op tijd voor de ATC Ten Miles. Die wedstrijd heeft een schitterend 10-mijls parcours, maar helaas een uiterst saaie 10-km. Heen over de dijk, stukje langs het bos, omkeren, en hetzelfde eind weer terug. Dat soort routes inspireren net wat minder. Het moest dus de tien mijl worden, voor mij de eerste ooit. Buiten deze winter gerekend! Er viel nieuwe sneeuw en de organisatie moest de route aanpassen. Alles ging wel door, maar ook de zestien ging nu over de dijk, stukje heen en zelfde stuk weer terug. De tien ging nu zelfs de dijk niet meer af. Net als de vijf km overigens, maar dat is dan toch minder erg. Als je amper kilometers maakt, kun je toch nergens komen. Het werd dus de vijf!