Over precies twee weken start ik in mijn eerste marathon na een
relatief korte voorbereiding vanaf eind augustus. De wedstrijd was steeds nog weken weg, en er was voldoende tijd om van alles en nog wat uit te proberen. De wedstrijd is niet de plaats om voor
het eerst iets nieuws te doen of te dragen. Dus hebben we de afgelopen weken een keur aan repen, gelletjes, en smeersels voorbij zien komen. Hebben we de drankmomenten opgespaard of uitgesmeerd,
vroeger of later gedronken, en nieuwe sokken en schoenen ingelopen. Alles om in Amsterdam niet verrast te worden.
Kunnen spullen ook zenuwachtig worden? Het heeft er alle schijn van,
want week na week pakt ieder testje goed uit, en zo vlak voor de (start)streep popt de één na de andere mishap op. In de 30 van Almere begon deze reeks. In de op maat gemaakte sportzooltjes
vallen gaten die eigenlijk moeten wachten tot na Amsterdam. Na Almere zijn de gaten plots nog voelbaar na een dag. Met spoed nieuwe zooltjes? Dat duurt twee weken, wat ons precies bij Amsterdam
brengt. De zooltjes laten repareren kan ook, duurt een week (korter), maar dan zijn ze die week wel weg. M'n laatste taper-weekje. Voor die week moet Run2day uitkomst bieden, met confectie
sportzolen.
Tijdens de laatste lange duurloop vanochtend komt het vervolg. Het is
erg mistig, en gelukkig kan het zonnebril-glas van de sportbril verwisseld voor een lichter gekleurde variant. Daar zal het vast niet aan liggen, maar er blijft zich condens vormen tussen de
correctie-glazen en het voorzetglas. Aan het eind van de duurloop breekt de zon voorzichtig door, maar voor mij blijft de mist zo dicht dat Kruiningen-Perkpolder echt nog wel een tijdje uit de
vaart blijft. En dat ondanks drie keer de bril uit elkaar halen en helder wrijven. Hoe gaan we dat doen in Amsterdam?
De zolen en de bril zijn echter klein-bier bij de twijfel die plots is
ontstaan over het horloge. Tot op heden was er weinig twijfel aan de gegevens die ons Tommeke doorgaf. Tot vandaag. Op stap met twee Garmins probeer ik een rustige 5:50 zo constant mogelijk te
houden. Na kilometer 16 lijken de Garmins er vandoor te willen, en drie kilometer later wijzen ze me op een door mij ingezette versnelling. Waar Tom al die tijd strak 5:50 aangeeft. Nog verderop
geven alledrie de klokjes weer exact hetzelfde aan. Aanleiding om achteraf eens in de data te duiken, maar ook om te kijken of we Tom anders in kunnen stellen. Als ik niet kan vertrouwen op het
aangegeven tempo, en het verschil kennelijk ook niet voel, dan zouden het wel eens 42 lange kilometers kunnen worden. Nog drie uurtjes training om uit te proberen. En als back-up een armbandje
met tussentijden? We willen tenslotte wel In Control blijven...
Reactie schrijven